Vóór 1 januari 2003 was het voor gehuwden eigenlijk bijna altijd nodig om een testament te maken, tenminste, als je alles goed wilde regelen voor de langstlevende. Nu geldt het nieuwe erfrecht en is het niet altijd nodig om nog iets voor de partner te regelen.

Het nieuwe erfrecht voor de langstlevende geldt voor de echtgenoot en de geregistreerde partner, niet voor de partners die ongehuwd samenleven, al dan niet met een samenlevingsovereenkomst.

Het belangrijke verschil voor een gehuwd of geregistreerd paar is, dat kinderen in het wettelijke nieuwe erfrecht geen recht meer hebben op goederen, dus het huis, spullen uit het huis, de auto, enzovoort, maar alleen op een vordering die in beginsel niet opeisbaar is zolang de langstlevende leeft. Een langstlevende testament is nodig als u het anders wilt regelen dan de wet het doet of beter wilt regelen dan de wet het doet.

In de praktijk betekent het, dat een testament voor gehuwden en geregistreerde partners nodig is als wordt afgeweken van de wet in het geval een kind moet worden onterfd, als u het fiscaal slimmer wilt regelen met een estate-planningstestament, wanneer u de langstlevende (of de kinderen) een betere bescherming wilt geven door bijvoorbeeld de wilsrechten te wijzigen, en als u een executeur wilt benoemen of een uitsluitingsclausule wilt opnemen.

Voor samenwoners met kinderen blijft nog steeds de noodzaak voor een testament, bij voorkeur in combinatie met een notariële samenlevingsovereenkomst.

De erfrecht juristen van Uw Notaris adviseren je graag bij het maken van een testament. Neem daarvoor contact met ons op.